ความประทับใจในวัดพระธรรมกาย

ความประทับใจที่ฉันมีต่อวัดพระธรรมกาย

ตั้งแต่จำความได้ เปิ้ลเป็นคนสนใจเรื่องลึกลับและรู้สึกว่าการนั่งสมาธิเป็นสิ่งที่ดี เพราะเห็นในหนังจีน ละครไทย ว่าคนจะดีขึ้นได้ ก็ต้องนั่งสมาธิ ทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา  การนั่งสมาธินี่ทำให้คนธรรมดากลายเป็นเซียนได้ เลยรู้สึกว่าจริงๆ สมาธิน่าจะดี แต่ไม่เคยคิดอยากเป็นเซียนนะคะ

เปิ้ลเริ่มนั่งสมาธิจริงๆ ก็ตอน ม. 4 เพื่อบูชาธรรมหลวงปู่แหวนที่ท่านสิ้นไป เพราะตอนเด็กๆ อาม่า (ย่า) แขวนพระรูปหลวงปู่แหวนให้ เลยรู้สึกผูกพัน ตอนรู้ข่าวว่าหลวงปู่แหวนท่านสิ้น ก็เลยนั่งสมาธิเพื่อบูชาธรรมท่านประมาณ 1 เดือน รู้สึกดีมาก พบกับความสุขภายในระดับนึง ซึ่งตรงกับสิ่งที่วัดพระธรรมกายสอน ซึ่งเป็นแค่เสี้ยวแรกๆ ของคำสอนของหลวงพ่อ แต่อย่างน้อยก็ทำให้เราแน่ใจได้ว่าวัดสอนดี 

เมื่อเพื่อนที่วัดแนะนำให้เปิ้ลมาเป็นอาสาสมัครนักแปล รับบุญจากทางบ้าน ทำให้เปิ้ลมีโอกาสฝึกฝนภาษายิ่งขึ้น  นอกจากจะเก่งภาษาขึ้นแล้ว เปิ้ลยังมีโอกาสรู้จักกับเพื่อนๆ ที่วัดมากขึ้น เปิ้ลเลยมีเพื่อนบนโลกออนไลน์มากมาย และได้งานจากการแปลภาษา และพระอาจารย์หลายๆ รูปรู้สึกเมตตาเปิ้ลเป็นพิเศษ ด้วยอานิสงส์แห่งการรับบุญแปล (แต่วันนี้ขอภาษาไทยนะคะ)

เปิ้ลกล้าบอกได้ว่า วัดพระธรรมกายเป็นวัดที่ดีที่สุดแห่งหนึ่งในโลก  หลวงพ่อท่านเมตตาต่อสรรพสัตว์มาก ถึงแม้ว่าท่านจะโดนใส่ร้าย โดนเข้าใจผิด ท่านก็นิ่งและทำดีต่อไปเรื่อยๆ  จุดนี้เองเป็นอีกจุดหนึ่งที่เปิ้ลประทับใจ  ท่านเป็นทองแท้ไม่กลัวไฟลน  ท่านให้เราจับตามอง และให้เวลาช่วยพิสูจน์  ลูกพระลูกเณรของหลวงพ่อเป็นตัวเชื่อมให้เห็นความดีของท่าน  เพราะถ้าหลวงพ่อท่านไม่ดีจริง หลวงพี่แต่ละองค์คงไม่เลือกอยู่ต่อเพื่อสานฝันของท่าน

เรื่องความประทับใจที่มีต่อวัดคงเป็นเรื่องที่เขียนไม่จบตราบที่ยังมีลมหายใจอยู่  เปิ้ลอยากให้คนรอบข้างและเพื่อนคนอื่นๆ เปิดใจมาสัมผัส มาพิสูจน์ด้วยตาตัวเอง ด้วยปัญญาของตัวเอง และใช้หลักกามาลสูตร แล้วเรื่องประทับใจของคุณที่มีต่อวัดก็จะเป็นตาของคุณ ที่คุณจะเล่าจะเขียนด้วยตัวคุณเอง ขอบคุณค่ะ

Golden Apple