Today is International Woman's Day and I am a woman so it is my day....hahaha...
I have seen the Master Nun Chand Khonnokyoong's stories since the morning. You may say that you don't know who she is. The Master Nun was the Founder of Wat Phra Dhammakaya and she taught Dhammakaya Vijja to Luang Por Dhammajayo the Abbot. I think the Master Nun was a superb one because she was illiterate but she was able to build the temple where is one of the biggest temples in Thailand. Moreover, she is beloved and respected by the disciples and the interesting point is some of them are very successful in their opportunities and graduated well. Why do such people obey her? It is very amazing. It was about her supernatural power and her morality. She used it for peace and helping people. If you want to know how good the meditation is and how important she is, please go to Wat Phra Dhammakaya and try to follow her teachings and keep doing it until you attain dharma. Your inner experience will explain you best. Thank you.
วันนี้เป็นวันสตรีสากลค่ะ และเปิ้ลก็เป็นสตรี ดังนั้นมันเป็นวันของเปิ้ล ฮ่าๆๆๆๆ....
วันนี้เปิ้ลเห็นเรื่องราวของคุณยายตั้งแต่เช้า คุณอาจบอกว่าคุณไม่รู้ว่าคุณยายเป็นใคร คุณยายคือคนก่อตั้งวัดพระธรรมกายและเธอสอนวิชชาธรรมกายให้กับหลวงพ่อธัมมชโย เจ้าอาวาสค่ะ เปิ้ลคิดว่าคุณยายเป็นคนที่สุดยอดมากเพราะเธอไม่รู้หนังสือแต่เธอสามารถสร้างวัดซึ่งเป็นวัดที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในประเทศไทย ยิ่งกว่านั้นเธอยังเป็นที่รักและที่เคารพของลูกศิษย์ลูกหา และจุดหนึ่งที่น่าสนใจคือพวกเขาบางคนเป็นคนที่ประสบความสำเร็จในอาชีพมากๆ และได้รับการศึกษาดี ทำไมคนเช่นนั้นถึงเชื่อฟังคุณยาย? มันน่ามหัศจรรย์มาก มันก็คือพลังเหนือธรรมชาติของคุณยายและคุณธรรมของคุณยายค่ะ คุณยายใช้มันเพื่อสันติภาพและช่วยคน ถ้าคุณอยากรู้ว่าสมาธิดียังงัและคุณยายสำคัญยังงัย ก็ต้องไปที่วัดพระธรรมกายค่ะ แล้วลองทำตามคำสอนของคุณยายและทำไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเข้าถึงธรรม ประสบการณ์ภายในของคุณจะอธิบายคุณได้ดีที่สุดค่ะ ขอบคุณค่ะ
วันอังคารที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2559
วันอาทิตย์ที่ 6 มีนาคม พ.ศ. 2559
Making merit on Sunday March 6th, 2016 มาทำบุญวันอาทิตย์ต้นเดือน เดือน มี.ค. 59 เจ้าค่า
Today is Sunday March 6th, 2016. I have waited for it because I wanted to make merit at Wat Phra Dhammakaya. Unfortunately, I couldn't sleep well because of coffee.
When I arrived at the temple, I met my friends and they are very nice as usual. We meditated together and said the offering speeches. The special one is the teaching monk leading us to say the speech of offering Maha Vihara at Bang Pla, the first Dhammakaya Vijja dissemination place. It is a big merit and I know that the temple's FCs have been waiting for. We love everything concerning with Luang Pu Phramongkolthepmuni.
Another big monthly merit is Puja Khao Phra or the Ceremony of Offering Sustenance to the Lord Buddha. The temple hold it on the First Sunday of every month. I saw some photos yesterday because my friends had prepared some food for this ceremony. One of my friends comes from a millionaire family, but he is very nice. He doesn't mind to put the food in the containers and decorate it beautifully because he loves merit and wants to do it by himself. He does it every month.
We had lunch at 11:00 a.m. and the food was delicious. I liked fried chicken. It's free. Thank you the temple, especially Luang Por. Lunag Por wants us to make merit together without worrying about food, water, etc. We confirm that Luang Por is in our heart because of his kindnesss, goodness and virtue. We love him very much.
In the afternoon, MC announced that there was the ceremony of gilding gold sheets on the foundation pile of Maha Vihara which will be built at Bang Pla. First, I wanted to join this ceremony but I was sleepy and my friend persauded me to gild the gold sheet on the pile later. And she offered me a lift to Major Cineplex Rangsit, so I went back home happily. Even though I was sleepy, I was happy with the merit I did today. I share you my merit and wish that one day in the future you and I will meet each other and make merit together, to be good friends who support and encourage each other to do good deeds happily and continuously because merit is like the best friend who never neglect you.
วันนี้วันอาทิตย์ที่ 6 มี.ค. 59 เป็นวันที่ฉันรอ...ร๊อ...รอ... เพราะอยากไปทำบุญที่วัดพระธรรมกาย โชคไม่ดีที่เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับเพราะฤทธิ์กาแฟ T^T
พอเปิ้ลมาถึงวัด มาเจอเพื่อนๆ พวกเค้าก็น่ารักเหมือนเคย พวกเรานั่งสมาธิด้วยกันและกล่าวคำถวายโน่นถวายนี่ด้วยกัน อันที่พิเศษคือพระอาจารย์นำกล่าวคำถวายมหาวิหารที่บางปลา ซึ่งเป็นสถานที่เผยแผ่วิชชาธรรมกายเป็นครั้งแรก มันเป็นบุญใหญ่และเปิ้ลว่าบรรดาแฟนคลับของวัดก็รอทำบุญนี้อยู่ พวกเราเป็น FC หลวงปู่ พวกเรารักทุกๆ สิ่งที่เกี่ยวเนื่องกับหลวงปู่เจ้าค่ะ
บุญใหญ่อีกบุญนึงก็คือบุญบูชาข้าวพระ ซึ่งวัดจัดทุกวันอาทิตย์ต้นเดือน จริงๆ เมื่อวานเปิ้ลก็เห็นรูปอาหารที่เพื่อนๆ เตรียมไว้สำหรับพิธีนี้มาบ้างแล้วนะ บน facebook เพื่อนคนนึง รวยมาก ไฮโซเลยแหล่ะ คุณเธอ very rich แต่ก็น่ารักมาก เขาไม่ถือเลยที่ต้องมาจัด มาใส่ มาเตรียมอาหารใส่โถแล้ว แต่งให้มันสวยๆ คุณเธอทำไปเพราะรักบุญ อยากทำเอง เลยมาจัดเอง และมาทำทุกเดือนด้วยค่ะ ดีมากเลยเพื่อน แปะๆๆๆๆๆ เปิ้ลขอปรบมือให้ ปรบมือรัวๆๆๆๆ
พวกเราหม่ำข้าวกลางวันกันตอน 11 โมง (เห็นพระกิน เลยกินตามพระ) (เน้น พระ ไม่ใช่ ช้าง) ข้าววัดก็อร่อยมาก วันนี้เปิ้ลโซ้ยไก่ทอด อร่อยด้วย ฟรีด้วย โอ๊ยๆ มีความสุข 5555 ขอบคุณวัดที่เลี้ยงหนู (ย้ำ หนู) และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ขอบคุณหลวงพ่อเจ้าค่ะ หลวงพ่ออยากให้พวกเรามาทำบุญด้วยกันโดยไม่ต้องกังวลเรื่องอาหาร, น้ำ และอื่นๆ ฯลฯ พวกเราขอยืนยัน นั่งยันและนอนยันว่า หลวงพ่ออยู่ในใจของพวกเราเพราะความเมตตาของท่าน ความดีและคุณธรรมของท่าน พวกเรารักพวกพ่อมากๆ ค่ะ
ตอนบ่าย พิธีกรประกาศว่ามีพิธีปิดแผ่นทองเสาเข็มมหาวิหาร (ชืออย่างเป็นทางการของเสาเข็มเพราะมาก แต่จำไม่ได้ อะไรขิลๆๆ ซักอย่างเนี่ยแหล่ะ) ทางวัดจะเอาเสาเข็มนี้ไปตอกที่วัดบางปลา ทีแรกเปิ้ลก็จะไปปิดทองกับเค้าเหมือนกัน แต่ความง่วงครอบงำและเพื่อนคนนึงชวนกันไปปิดทองกันวันหลังด้วยกัน และเค้าให้ติดรถไปลงที่เมเจอร์ รังสิต ตอนกลับบ้านไปด้วย เปิ้ลเลยกลับบ้านไปก่อน แต่ก็มีความสุขนะคะ ถึงจะง่วงอยู่แต่เปิ้ลก็ปลื้มกับบุญในวันนี้ค่ะ เปิ้ลเอาบุญมาฝากค่ะ และหวังว่าวันนึงในอนาคต เราจะได้เจอกันนะ และก็มาทำบุญด้วยกัน เป็นกัลยาณมิตรกัน มาสนับสนุนและให้กำลังใจซึ่งกันและกันในการทำความดีอย่างมีความสุข และต่อเนื่อง (ทั้งนี้) เพราะบุญเป็นเสมือนกัลยาณมิตรที่ไม่ทอดทิ้งคุณเลยค่ะ
When I arrived at the temple, I met my friends and they are very nice as usual. We meditated together and said the offering speeches. The special one is the teaching monk leading us to say the speech of offering Maha Vihara at Bang Pla, the first Dhammakaya Vijja dissemination place. It is a big merit and I know that the temple's FCs have been waiting for. We love everything concerning with Luang Pu Phramongkolthepmuni.
Another big monthly merit is Puja Khao Phra or the Ceremony of Offering Sustenance to the Lord Buddha. The temple hold it on the First Sunday of every month. I saw some photos yesterday because my friends had prepared some food for this ceremony. One of my friends comes from a millionaire family, but he is very nice. He doesn't mind to put the food in the containers and decorate it beautifully because he loves merit and wants to do it by himself. He does it every month.
We had lunch at 11:00 a.m. and the food was delicious. I liked fried chicken. It's free. Thank you the temple, especially Luang Por. Lunag Por wants us to make merit together without worrying about food, water, etc. We confirm that Luang Por is in our heart because of his kindnesss, goodness and virtue. We love him very much.
In the afternoon, MC announced that there was the ceremony of gilding gold sheets on the foundation pile of Maha Vihara which will be built at Bang Pla. First, I wanted to join this ceremony but I was sleepy and my friend persauded me to gild the gold sheet on the pile later. And she offered me a lift to Major Cineplex Rangsit, so I went back home happily. Even though I was sleepy, I was happy with the merit I did today. I share you my merit and wish that one day in the future you and I will meet each other and make merit together, to be good friends who support and encourage each other to do good deeds happily and continuously because merit is like the best friend who never neglect you.
วันนี้วันอาทิตย์ที่ 6 มี.ค. 59 เป็นวันที่ฉันรอ...ร๊อ...รอ... เพราะอยากไปทำบุญที่วัดพระธรรมกาย โชคไม่ดีที่เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับเพราะฤทธิ์กาแฟ T^T
พอเปิ้ลมาถึงวัด มาเจอเพื่อนๆ พวกเค้าก็น่ารักเหมือนเคย พวกเรานั่งสมาธิด้วยกันและกล่าวคำถวายโน่นถวายนี่ด้วยกัน อันที่พิเศษคือพระอาจารย์นำกล่าวคำถวายมหาวิหารที่บางปลา ซึ่งเป็นสถานที่เผยแผ่วิชชาธรรมกายเป็นครั้งแรก มันเป็นบุญใหญ่และเปิ้ลว่าบรรดาแฟนคลับของวัดก็รอทำบุญนี้อยู่ พวกเราเป็น FC หลวงปู่ พวกเรารักทุกๆ สิ่งที่เกี่ยวเนื่องกับหลวงปู่เจ้าค่ะ
บุญใหญ่อีกบุญนึงก็คือบุญบูชาข้าวพระ ซึ่งวัดจัดทุกวันอาทิตย์ต้นเดือน จริงๆ เมื่อวานเปิ้ลก็เห็นรูปอาหารที่เพื่อนๆ เตรียมไว้สำหรับพิธีนี้มาบ้างแล้วนะ บน facebook เพื่อนคนนึง รวยมาก ไฮโซเลยแหล่ะ คุณเธอ very rich แต่ก็น่ารักมาก เขาไม่ถือเลยที่ต้องมาจัด มาใส่ มาเตรียมอาหารใส่โถแล้ว แต่งให้มันสวยๆ คุณเธอทำไปเพราะรักบุญ อยากทำเอง เลยมาจัดเอง และมาทำทุกเดือนด้วยค่ะ ดีมากเลยเพื่อน แปะๆๆๆๆๆ เปิ้ลขอปรบมือให้ ปรบมือรัวๆๆๆๆ
พวกเราหม่ำข้าวกลางวันกันตอน 11 โมง (เห็นพระกิน เลยกินตามพระ) (เน้น พระ ไม่ใช่ ช้าง) ข้าววัดก็อร่อยมาก วันนี้เปิ้ลโซ้ยไก่ทอด อร่อยด้วย ฟรีด้วย โอ๊ยๆ มีความสุข 5555 ขอบคุณวัดที่เลี้ยงหนู (ย้ำ หนู) และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ขอบคุณหลวงพ่อเจ้าค่ะ หลวงพ่ออยากให้พวกเรามาทำบุญด้วยกันโดยไม่ต้องกังวลเรื่องอาหาร, น้ำ และอื่นๆ ฯลฯ พวกเราขอยืนยัน นั่งยันและนอนยันว่า หลวงพ่ออยู่ในใจของพวกเราเพราะความเมตตาของท่าน ความดีและคุณธรรมของท่าน พวกเรารักพวกพ่อมากๆ ค่ะ
ตอนบ่าย พิธีกรประกาศว่ามีพิธีปิดแผ่นทองเสาเข็มมหาวิหาร (ชืออย่างเป็นทางการของเสาเข็มเพราะมาก แต่จำไม่ได้ อะไรขิลๆๆ ซักอย่างเนี่ยแหล่ะ) ทางวัดจะเอาเสาเข็มนี้ไปตอกที่วัดบางปลา ทีแรกเปิ้ลก็จะไปปิดทองกับเค้าเหมือนกัน แต่ความง่วงครอบงำและเพื่อนคนนึงชวนกันไปปิดทองกันวันหลังด้วยกัน และเค้าให้ติดรถไปลงที่เมเจอร์ รังสิต ตอนกลับบ้านไปด้วย เปิ้ลเลยกลับบ้านไปก่อน แต่ก็มีความสุขนะคะ ถึงจะง่วงอยู่แต่เปิ้ลก็ปลื้มกับบุญในวันนี้ค่ะ เปิ้ลเอาบุญมาฝากค่ะ และหวังว่าวันนึงในอนาคต เราจะได้เจอกันนะ และก็มาทำบุญด้วยกัน เป็นกัลยาณมิตรกัน มาสนับสนุนและให้กำลังใจซึ่งกันและกันในการทำความดีอย่างมีความสุข และต่อเนื่อง (ทั้งนี้) เพราะบุญเป็นเสมือนกัลยาณมิตรที่ไม่ทอดทิ้งคุณเลยค่ะ
วันเสาร์ที่ 5 มีนาคม พ.ศ. 2559
ความประทับใจในวัดพระธรรมกาย
ความประทับใจที่ฉันมีต่อวัดพระธรรมกาย
ตั้งแต่จำความได้ เปิ้ลเป็นคนสนใจเรื่องลึกลับและรู้สึกว่าการนั่งสมาธิเป็นสิ่งที่ดี เพราะเห็นในหนังจีน ละครไทย ว่าคนจะดีขึ้นได้ ก็ต้องนั่งสมาธิ ทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา การนั่งสมาธินี่ทำให้คนธรรมดากลายเป็นเซียนได้ เลยรู้สึกว่าจริงๆ สมาธิน่าจะดี แต่ไม่เคยคิดอยากเป็นเซียนนะคะ
เปิ้ลเริ่มนั่งสมาธิจริงๆ ก็ตอน ม. 4 เพื่อบูชาธรรมหลวงปู่แหวนที่ท่านสิ้นไป เพราะตอนเด็กๆ อาม่า (ย่า) แขวนพระรูปหลวงปู่แหวนให้ เลยรู้สึกผูกพัน ตอนรู้ข่าวว่าหลวงปู่แหวนท่านสิ้น ก็เลยนั่งสมาธิเพื่อบูชาธรรมท่านประมาณ 1 เดือน รู้สึกดีมาก พบกับความสุขภายในระดับนึง ซึ่งตรงกับสิ่งที่วัดพระธรรมกายสอน ซึ่งเป็นแค่เสี้ยวแรกๆ ของคำสอนของหลวงพ่อ แต่อย่างน้อยก็ทำให้เราแน่ใจได้ว่าวัดสอนดี
เมื่อเพื่อนที่วัดแนะนำให้เปิ้ลมาเป็นอาสาสมัครนักแปล รับบุญจากทางบ้าน ทำให้เปิ้ลมีโอกาสฝึกฝนภาษายิ่งขึ้น นอกจากจะเก่งภาษาขึ้นแล้ว เปิ้ลยังมีโอกาสรู้จักกับเพื่อนๆ ที่วัดมากขึ้น เปิ้ลเลยมีเพื่อนบนโลกออนไลน์มากมาย และได้งานจากการแปลภาษา และพระอาจารย์หลายๆ รูปรู้สึกเมตตาเปิ้ลเป็นพิเศษ ด้วยอานิสงส์แห่งการรับบุญแปล (แต่วันนี้ขอภาษาไทยนะคะ)
เปิ้ลกล้าบอกได้ว่า วัดพระธรรมกายเป็นวัดที่ดีที่สุดแห่งหนึ่งในโลก หลวงพ่อท่านเมตตาต่อสรรพสัตว์มาก ถึงแม้ว่าท่านจะโดนใส่ร้าย โดนเข้าใจผิด ท่านก็นิ่งและทำดีต่อไปเรื่อยๆ จุดนี้เองเป็นอีกจุดหนึ่งที่เปิ้ลประทับใจ ท่านเป็นทองแท้ไม่กลัวไฟลน ท่านให้เราจับตามอง และให้เวลาช่วยพิสูจน์ ลูกพระลูกเณรของหลวงพ่อเป็นตัวเชื่อมให้เห็นความดีของท่าน เพราะถ้าหลวงพ่อท่านไม่ดีจริง หลวงพี่แต่ละองค์คงไม่เลือกอยู่ต่อเพื่อสานฝันของท่าน
เรื่องความประทับใจที่มีต่อวัดคงเป็นเรื่องที่เขียนไม่จบตราบที่ยังมีลมหายใจอยู่ เปิ้ลอยากให้คนรอบข้างและเพื่อนคนอื่นๆ เปิดใจมาสัมผัส มาพิสูจน์ด้วยตาตัวเอง ด้วยปัญญาของตัวเอง และใช้หลักกามาลสูตร แล้วเรื่องประทับใจของคุณที่มีต่อวัดก็จะเป็นตาของคุณ ที่คุณจะเล่าจะเขียนด้วยตัวคุณเอง ขอบคุณค่ะ
Golden Apple
ตั้งแต่จำความได้ เปิ้ลเป็นคนสนใจเรื่องลึกลับและรู้สึกว่าการนั่งสมาธิเป็นสิ่งที่ดี เพราะเห็นในหนังจีน ละครไทย ว่าคนจะดีขึ้นได้ ก็ต้องนั่งสมาธิ ทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา การนั่งสมาธินี่ทำให้คนธรรมดากลายเป็นเซียนได้ เลยรู้สึกว่าจริงๆ สมาธิน่าจะดี แต่ไม่เคยคิดอยากเป็นเซียนนะคะ
เปิ้ลเริ่มนั่งสมาธิจริงๆ ก็ตอน ม. 4 เพื่อบูชาธรรมหลวงปู่แหวนที่ท่านสิ้นไป เพราะตอนเด็กๆ อาม่า (ย่า) แขวนพระรูปหลวงปู่แหวนให้ เลยรู้สึกผูกพัน ตอนรู้ข่าวว่าหลวงปู่แหวนท่านสิ้น ก็เลยนั่งสมาธิเพื่อบูชาธรรมท่านประมาณ 1 เดือน รู้สึกดีมาก พบกับความสุขภายในระดับนึง ซึ่งตรงกับสิ่งที่วัดพระธรรมกายสอน ซึ่งเป็นแค่เสี้ยวแรกๆ ของคำสอนของหลวงพ่อ แต่อย่างน้อยก็ทำให้เราแน่ใจได้ว่าวัดสอนดี
เมื่อเพื่อนที่วัดแนะนำให้เปิ้ลมาเป็นอาสาสมัครนักแปล รับบุญจากทางบ้าน ทำให้เปิ้ลมีโอกาสฝึกฝนภาษายิ่งขึ้น นอกจากจะเก่งภาษาขึ้นแล้ว เปิ้ลยังมีโอกาสรู้จักกับเพื่อนๆ ที่วัดมากขึ้น เปิ้ลเลยมีเพื่อนบนโลกออนไลน์มากมาย และได้งานจากการแปลภาษา และพระอาจารย์หลายๆ รูปรู้สึกเมตตาเปิ้ลเป็นพิเศษ ด้วยอานิสงส์แห่งการรับบุญแปล (แต่วันนี้ขอภาษาไทยนะคะ)
เปิ้ลกล้าบอกได้ว่า วัดพระธรรมกายเป็นวัดที่ดีที่สุดแห่งหนึ่งในโลก หลวงพ่อท่านเมตตาต่อสรรพสัตว์มาก ถึงแม้ว่าท่านจะโดนใส่ร้าย โดนเข้าใจผิด ท่านก็นิ่งและทำดีต่อไปเรื่อยๆ จุดนี้เองเป็นอีกจุดหนึ่งที่เปิ้ลประทับใจ ท่านเป็นทองแท้ไม่กลัวไฟลน ท่านให้เราจับตามอง และให้เวลาช่วยพิสูจน์ ลูกพระลูกเณรของหลวงพ่อเป็นตัวเชื่อมให้เห็นความดีของท่าน เพราะถ้าหลวงพ่อท่านไม่ดีจริง หลวงพี่แต่ละองค์คงไม่เลือกอยู่ต่อเพื่อสานฝันของท่าน
เรื่องความประทับใจที่มีต่อวัดคงเป็นเรื่องที่เขียนไม่จบตราบที่ยังมีลมหายใจอยู่ เปิ้ลอยากให้คนรอบข้างและเพื่อนคนอื่นๆ เปิดใจมาสัมผัส มาพิสูจน์ด้วยตาตัวเอง ด้วยปัญญาของตัวเอง และใช้หลักกามาลสูตร แล้วเรื่องประทับใจของคุณที่มีต่อวัดก็จะเป็นตาของคุณ ที่คุณจะเล่าจะเขียนด้วยตัวคุณเอง ขอบคุณค่ะ
Golden Apple
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)